Bu sebzenin birçok adı vardır: luffa, açılı luffa, Çin bamyası ve ipek kabağı. Koyu yeşil renkli ve kabağın uzunluğu boyunca her çeyrek inçte bir uzanan çıkıntılara sahip olan Çin bamyasının, Amerika'da bamya olarak bildiğimiz küçük parmak uzunluğundaki kabakla pek ortak yanı yoktur.
Ben "luffa," ismini tercih ediyorum; kabak olgunlaşıp kurutulduğunda aslında bir sünger (alternatif olarak lif kabağı olarak da yazılır) olarak kullanılabileceğini hatırlatan bir isim.
Genç, olgunlaşmamış luffa yemek için harikadır. İlk yeme aşamalarında tadı ve dokusu kabağı andırır, ancak sünger referansının önerdiği gibi luffa sıvıyı emmede çok daha iyidir.
Buradaki enine kesitten, koyu renkli kabuğu kestiğinizde kabağın köpüklü olduğunu görebilirsiniz. Buharda pişirilmiş veya kaynamış luffa parçaları, iç ette ne kadar sıvı tutulduğu konusunda sizi şaşırtacaktır. Düşündüğümde, pişirdiğim en lezzetli kabak olabilir.
Çin ve Güneydoğu Asya pazarlarında luffa bulabilirsiniz. Yaklaşık 10 inç uzunluğunda, yumuşak, neredeyse kadifemsi bir kabuğa sahip, sıkıldığında hafifçe eğilen, sağlam, lekesiz luffa seçin. Daha yaşlı luffaların derisi daha pürüzlü ve sert olacaktır.
Luffa pazardaki en çekici sebzelerden biri olmasa da, görünüşteki eksikliğini kullanışlılıkla telafi ediyor. Ben en çok buharda pişirilmesini keyifli buluyorum çünkü eti sulu ve narin lezzetini korurken, pişirirken suyu veya sosu emiyor. Et suyuyla buharda pişirilen bir tabak luffa, susam yağı ve soya sosuyla tamamlanabilir ya da ilave lezzet için kızarmış sarımsak ve acı biber dilimleri eklenebilir.
