Deze groente heeft vele namen: luffa, hoekige luffa, Chinese okra en zijdepompoen. De Chinese okra is donkergroen en heeft ribbels die over de hele lengte van de pompoen lopen, en heeft niet veel gemeen met de pompoen die wij in de VS als okra kennen.
Ik geef de voorkeur aan de naam "luffa," een treffende herinnering aan het feit dat als de pompoen tot rijpheid wordt gebracht en gedroogd, hij in feite kan worden gebruikt als spons (ook wel gespeld als loofah).
Jongere, onrijpe luffa's zijn heerlijk om te eten. In hun beste eetstadium lijkt de smaak en textuur op die van courgettes, hoewel luffa's veel beter zijn in het opzuigen van vloeistof, zoals de verwijzing naar de spons suggereert.
Op de dwarsdoorsnede is te zien dat de pompoen schuimend is zodra je voorbij de donkere schil snijdt. Gestoomd of gestoofd, zullen delen van de luffa je verrassen met de hoeveelheid vocht die in het binnenste wordt vastgehouden. Het is misschien wel de meest sappige pompoen die ik ooit gekookt heb.
U vindt luffa op Chinese en Zuidoost-Aziatische markten. Kies stevige, ongeschonden luffa's van ongeveer 10 centimeter lang met een zachte, bijna fluweelachtige huid die licht meegeeft als je erin knijpt. Oudere luffa's hebben een ruwere, hardere huid.
Luffa is weliswaar niet een van de aantrekkelijkste groenten op de markt, maar wat hij mist in uiterlijk maakt hij goed in nut. Ik vind hem het lekkerst gestoomd, omdat het vruchtvlees zijn sappigheid en delicate smaak behoudt terwijl het de bouillon of saus tijdens het koken opslurpt. Gestoomd met bouillon kan een bord luffa worden afgewerkt met een drupje sesamolie en sojasaus, of met gebruinde knoflook en plakjes chilipeper voor extra smaak.
